به نقل از «جماران»

حسین قدیانی: نظام می‌توانست با عباس معروفی مهربان‌تر باشد؛ از مادری کردن برای اصحاب هنر ضرر نمی‌بینید

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۳۴۰۳۵

به گزارش جماران؛ حسین قدیانی، روزنامه نگار نوشت:

ببین چقدر عاشق «سمفونی مردگان» بودم که سال هشتاد و نه وقتی داشتم برای یک رمان طرح می‌زدم، اسمش را گذاشتم «سمفونی مورچگان». یکی در وبلاگم کامنت گذاشت: «عباس معروفی اصلا آدم علیه‌السلامی نیست.» آخ که چقدر از این آدم‌ها متنفرم. حالا من مگر گفته بودم معروفی علیه‌السلام است؟ وانگهی! کی از طرف خدا به این‌ها مأموریت داده که علیه‌السلام را از غیر آن مشخص کنند؟

سخت‌تر از مرگ در غربت، زندگی در غربت است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زندگی در غربت آن‌قدری غم و غصه دارد که حس قصه را از نویسنده می‌گیرد. تو حتی اگر خالق «سمفونی مردگان» هم باشی، باز در غربت، بیش از آن‌که دستت به قصه برود، این دلت است که به غصه می‌رود. سیمین دانشور بی‌خود به عباس معروفی نگفته بود: «این همه غصه نخور. سرطان می‌گیری، می‌میری!»

آخرش هم همین شد. همین که معروفی در غربت، غصه بخورد و سرطان بگیرد و بمیرد. این اواخر، کارش از طعنه به انقلاب و اسلام گذشته بود؛ گاه قلم را به جای آن‌که خرج ادبیات کند، چنان آلوده به سیاست می‌کرد که حتی محمود دولت‌آبادی هم از نیش زبانش امنیت نداشت.

چند وقت یک بار به اینستاگرامش سرمی‌زدم و نمی‌دانم چرا؛ ولی هم‌چنان دوستش داشتم. بعضی پست‌هایش را که می‌خواندم، دلم برای تنهایی‌اش می‌سوخت و بعضی دیگر موجب این می‌شد که از دستش آه بکشم و برایش افسوس بخورم.

در این غربت تلخ، فقط این نبود که نظام در حکمی تند رفته باشد. خود معروفی هم مقصر بود. عجول که بود هیچ، لجوج هم بود و دقیقا دولت‌آبادی همین دو خصلت را ندارد. کاش عباس هم مثل محمود هرگز توهم مبارزه برنمی‌داشت و همان نویسنده باقی می‌ماند. البته نظام هم می‌توانست با معروفی مهربان‌تر باشد و او را به وادی لج نیندازد.

مشکل معروفی نه اسلام بود، نه انقلاب و نه دولت‌آبادی. از من بپرس که مشکل راقم «سمفونی مردگان» بالاتر از تنهایی، جدایی بود و فراتر از بی‌کسی، بی‌اویی. «او»ی معروفی ایران بود و راستش این جدایی از وطن بود که ذله‌اش کرده بود.

آدم خسته مثل نوزاد گرسنه می‌ماند؛ مشت می‌زند به سینه‌ی مادرش. این از سر دشمنی با مادر نیست؛ جز مادر کسی را ندارد.

نظام از مادری کردن برای اصحاب هنر ضرر نمی‌بیند. وقتی اغلب رمان‌های معروفی هنوز هم در این مملکت چاپ و تجدیدچاپ می‌شود، این یعنی می‌شد با مهر- و نه با قهر- مانع مهاجرت این‌ نویسنده‌ی انصافا خوش‌قلم و صاحب‌سبک شد.

نمی‌دانم چه سری است که جلای وطن در اغلب موارد مترادف می‌شود با جلای قلم. انگار بیرون این آبادی که ایران باشد، جوهر قلم نویسنده می‌خشکد. حیف!

منبع: جماران

کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا حسین قدیانی عباس معروفی افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۳۴۰۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مستندی درباره مادری که دو بازیگر نقش دو دختر گمشده اش را بازی می کنند

همشهری آنلاین: اگر مستندبین حرفه‌ای هستید یا حتی اگر تنها با مستندهای حیات وحش که از تلویزیون پخش می‌شود آشنایی دارید، پیشنهادهایی که در اینجا برای شما داریم می‌تواند حسابی سر ذوق تان بیاورد.

تاریخچه وحشت عامیانه

کارگردان: کی‌یرلا جانیس

سال ساخت: ۲۰۲۱

اگر از خوره‌های ژانر وحشت هستید و شب‌ها تا یک فیلم ترسناک نبینید خواب‌تان نمی‌برد، این مستند را از دست ندهید. دوستداران ژانر وحشت به زیروزبر این ژانر توجهی وسواس‌گونه دارند و سبک‌ها، زیرگونه‌ها و تکنیک‌های فیلم‌های این ژانر را به دقت بررسی می‌کنند. وحشت عامیانه یا وحشت فولکلور یکی از زیرگونه‌های ژانر وحشت در سینما و ادبیات است که از عناصر عامیانه برای وحشت‌آفرینی استفاده می‌کند. این مستند کاوشی در تاریخچه وحشت عامیانه از پیدایش آن به واسطه گسترش‌اش در تلویزیون بریتانیا در دهه ۱۹۷۰ تا احیای آن در دهه گذشته است.

فریدا

کارگردان: کارلا گوتیرز

سال ساخت: ۲۰۲۴

فریدا کالو، نقاش مکزیکی، بین سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۵۴ زندگی کرد و با اینکه زندگی نسبتا کوتاهی داشت، اما به دلیل هنجارشکنی‌هایش یکی از چهره‌های مهم هنر معاصر به شمار می‌رود. چهره فریدا برای کسانی هم که با تاریخ هنر و نقاشی آشنایی ندارند آشناست چراکه فریدا خودنگاره‌های زیادی از خود کشیده بود. فریدا پس از تصادفی سخت در سال ۱۹۲۵ برای اولین بار شروع به نقاشی کرد و دردهای خودش، هم‌جنسانش و ملتش را روی بوم آورد. زندگی پرماجرای فریدا تا به حال موضوع چند مستند و فیلم داستانی بوده. این مستندانیمشین هم نگاهی به زندگی این نقاش برجسته مکزیکی دارد.

چهار دختر

کارگردان: کوثر بن هنیه

سال ساخت: ۲۰۲۳

روزی دو دختر بزرگ‌تر الفه، زنی تونسی که مادر ۴ دختر است، ناپدید می‌شوند. کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی، از بازیگران حرفه‌ای دعوت می‌کند تا نقش دو دختر غایب را بازی کنند. برای الفه که غم غیاب دخترانش را بر دوش می‌کشد، حضور بازیگرانی در نقش آنها به معنی سر باز کردن زخم‌های دل و جانش است. بن هنیه موقعیتی بدیع را شکل داده و تجربه‌ای منحصربه‌فرد را در برابر دوربین ایجاد کرده که سویه‌های عاطفی و روانی مختلفی دارد. این مستند که برداشت‌هایی را از امید، طغیان، خشونت، خواهری و… عرضه می‌کند، سوال‌هایی اساسی را درباره شالوده جوامع ما به بحث می‌گذارد.

کد خبر 848052 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سینمای مستند تلویزیون - مستند مادر